Nouns and pronouns

W tej zakładce znajdziesz następujące zagadnienia gramatyczne związane z rzeczownikami:

• Plural nouns (regural) – liczba mnoga rzeczowników regularnych (np. cat → cats)
• Plural nouns (irregular) – liczba mnoga rzeczowników nieregularnych (np. wolf → wolves)
• Nouns: countable, uncountable – rzeczowniki policzalne i niepoliczalne
• Noun gender – rodzaj gramatyczny rzeczowników

W przypadku rzeczowników regularnych tworzenie liczby mnogiej jest niezwykle proste – wystarczy dodać końcówkę -s.

• cat → cats
• dog → dogs

Istnieją jednak pewne wyjątki:

• Jeżeli rzeczownik kończy się na -s, -z, -sh, -ch, -x, to dodajemy końcówkę -es.

  • mash → mashes
  • box → boxes

• Jeżeli rzeczowniki kończą się na samogłoskę y, przed którą znajduje się spółgłoska, to y zamieniamy na i i dopiero wtedy dodajemy końcówkę -es.

  • lady → ladies
  • berry → berries

Form liczby mnogiej rzeczowników nieregularnych trzeba się nauczyć, na szczęście większość z nich możemy zaliczyć do jednej z kilku kategorii, co znacznie ułatwi nam ich zapamiętanie.

• W przypadku rzeczowników zakończonych na -f(e), zamieniamy końcówkę -f(e) na -ve, a następnie dodajemy standardowe -s:

  • wolf → wolves
  • wife → wives

  Są jednak wyjątki od tej reguły – w przypadku rzeczowników roof, belief, chief, cliff dodajemy po prostu końcówkę -s.

• Niektóre rzeczowniki zakończone na -o wymagają dodania końcówki -es:
  • tomato → tomatoes
  • potato → potatoes

  Tu również mamy kilka wyjątków, takich jak np. photo czy piano, do których dodajemy tylko końcówkę -s.

• Istnieją również rzeczowniki, które mają taką samą formę w liczbie pojedynczej i mnogiej. Zauważ, że najczęściej są to nazwy zwierząt, np. sheep, deer, fish, species, moose, bison.

• Ponadto w języku angielskim istnieją rzeczowniki, które występują w formie liczby mnogiej. Niektóre z nich wymagają użycia czasownika w liczbie pojedynczej, np. news, darts, athletics, series, species, inne natomiast czasownika w liczbie mnogiej, np. scissors, jeans, trousers, glasses itd.

• Wreszcie mamy rzeczowniki nieregularne, których form trzeba po prostu nauczyć się na pamięć. Najczęstsze z nich to:

  analysis	analyses
  basis	bases
  cactus	cacti
  child	children
  crisis	crises
  datum	data
  die	dice
  focus	foci
  foot	feet
  goose	geese
  graffito	graffiti
  man	men
  medium	media
  mouse	mice
  ox	oxen
  quiz	quizzes
  tooth	teeth
  woman	women

Pod względem podziału i użycia zaimki angielskie są podobne do zaimków polskich:

W języku angielskim zaimki osobowe mogą mieć dwie formy:

Używanie zaimków w funkcji podmiotu jest proste i wynika z kontekstu. Należy jednak pamiętać, że mówiąc o rzeczach i zwierzętach, używamy rodzaju nijakiego, czyli zaimka it. Np.:

• There is a chair in the room. It is old.
• Don’t touch the dog. It is dangerous.

Słowo szafa w języku polskim jest rodzaju żeńskiego, w związku z czym możemy mieć tendencje do używania zaimka she. Niemniej mamy do czynienia z rzeczą, zatem musimy użyć zaimka it. W przypadku zwierząt zaimków osobowych określających płeć zwierzęcia używamy najczęściej tylko wtedy, kiedy mówimy o swoim pupilu, czyli w sytuacjach, gdy graje rolę przywiązanie. W przypadku rzeczy nieożywionych istnieje kilka wyjątków (np. o statkach często mówi się w rodzaju żeńskim), są one jednak odosobnione.

Uwaga! Musimy uważać na zdania, w których zaimki występują w funkcji dopełnienia. Wtedy należy użyć drugiej formy zaimka podanej w tabeli. Np.:

• Do you love me?
• Our mum always gives us chocolate.

W języku angielskim wyróżniamy dwa rodzaje słówek określających przynależność: przymiotniki dzierżawcze (possessive adjectives) i zaimki dzierżawcze (possessive pronouns). Przymiotniki dzierżawcze występują zawsze z rzeczownikiem, zaś zaimki dzierżawcze występują samodzielne (czyli stosujemy je zamiast rzeczownika).

Przymiotniki dzierżawcze stoją zawsze przed rzeczownikiem i nigdy nie zmieniają swojej formy. Zaimki dzierżawcze występują bez rzeczownika i również nigdy nie zmieniają swojej formy. Przyjrzyj się poniższym przykładom:

• That is her cat.
• That cat is hers.

Lub:

• Teresa and I both have this book but hers is older.
• Teresa and I both have this book but her book is older.

Należy pamiętać o dwóch rzeczach:

• Przed przymiotnikiem dzierżawczym nie stawiamy przedimka.
• W zaimkach dzierżawczych nigdy nie piszemy apostrofu.

W języku angielskim zaimki zwrotne przyjmują następującą formę:

Używamy ich głównie wtedy, kiedy podmiot i dopełnienie są takie same. Bardzo często (ale nie zawsze!) występują one w zdaniach, w których również po polsku występuje czasownik zwrotny. Np:

• You shouldn't blame yourself for what happened.
• He cut himself with the knife.

Zaimków zwrotnych nie używamy z przysłówkiem miejsca ani z przyimkiem with. W takich sytuacjach należy użyć zaimka osobowego w funkcji podmiotu. Np.:

• She had a big dog sitting next to her.
• I am going to take my brother with me.