Adjectives comparative vs. superlative (Stopniowanie przymiotników)

W języku angielskim, podobnie jak w języku polskim, rozróżniamy trzy stopnie przymiotnika:

1. stopnień równy, tzw. positive – forma podstawowa
2. stopień wyższy, tzw. comparative – przy porównaniach
3. stopień najwyższy, tzw. superlative – naj-

Sposób tworzenia stopnia wyższego i najwyższego zależy od długości przymiotnika. W przypadku przymiotników jednosylabowych i niektórych przymiotników dwusylabowych, dodajemy przyrostki -er oraz -est. Należy również pamiętać, że przed przymiotnikiem w stopniu najwyższym stawiamy przedimek the. Np.:

• big → bigger (comparative) = duży → większy
• big → the biggest (superlative) = duży → największy

Ponadto, stopniując przymiotniki zakończone na -y, należy pamiętać o zmianie -y na -i. Np.:

• lazy → lazier (comparative) = leniwy → bardziej leniwy
• lazy → the laziest (superlative) = leniwy → najbardziej leniwy

Dłuższe przymiotniki, czyli niektóre przymiotniki dwusylabowe oraz wszystkie przymiotniki wielosylabowe, stopniujemy za pomocą słówek more (bardziej) i most (najbardziej), które umieszczamy przez przymiotnikiem.

• dangerous → more dangerous (comparative) = niebezpieczny → niebezpieczniejszy
• dangerous → the most dangerous (superlative) = niebezpieczny → najniebezpieczny

Jak już wspomnieliśmy, przymiotniki dwusylabowe mogą należeć do obu kategorii. Niestety nie ma reguły, która pomogłaby nam określić, do której. Pozostaje nauczyć się ich na pamięć lub kierować się intuicją językową. A w sytuacjach życia codziennego zawsze lepiej użyć słów more i most niż nie powiedzieć nic.

Istnieją również przymiotniki, które stopniują się nieregularnie. Trzeba je po prostu zapamiętać. Do najważniejszych należą:

Różnica pomiędzy użyciem stopnia wyższego a najwyższego jest taka sama jak w języku polskim. Należy kierować się kontekstem. Np.: