Will vs. going to

Mówiąc o przyszłości, możemy użyć zarówno czasu przyszłego, wyrażonego za pomocą will, jak i konstrukcji going to. Należy jednak pamiętać o różnicach pomiędzy nimi.

Jeżeli mówimy o czynnościach zamierzonych (zaplanowanych) lub gdy jakieś czynniki wskazują, że coś się wydarzy, używamy going to. Np.:

• I heard that she's going to ask her today.
• It's 5:2. They are going to win.

Will używamy, kiedy mówimy o naszych przypuszczeniach, że coś się wydarzy. Właśnie dlatego czasownik will często wstępuje z konstrukcją I think. Will używamy również wtedy, kiedy mówimy o decyzjach podjętych w chwili mówienia, na przykład zamawiając jakieś danie w restauracji.

• Wait! I will help you with your bags.
• I think I will have the salad.

Poniższe pary przykładów ilustrują różnicę w zastosowaniu will i going to:

• There is no bread. – I know. I am going to buy some in the afternoon.
• There is no bread. – Really? In that case I will buy some.

W pierwszym przypadku wiemy, że nie ma chleba. Być może zjedliśmy ostatnią kromkę na śniadanie i postanowiliśmy, że pójdziemy do piekarni po świeży chleb po szkole lub po pracy. W tej sytuacji użyjemy going to. W drugim przypadku o tym, że nie ma chleba, dowiadujemy się w danym momencie. Użycie will oznacza, że podejmujemy spontaniczną decyzję, że pójdziemy go kupić.

• I think it will rain.
• Look at the clouds! It's going to rain.

Tu różnica polega na dowodach, na podstawie których mówimy, że coś się wydarzy. W pierwszym przypadku po prostu wydaje nam się, że będzie padać, zatem użyjemy will. W drugim przypadku natomiast mamy potwierdzenie naszych przypuszczeń w postaci chmur, zatem użyjemy going to.