Gerund

Gerund tworzymy poprzez dodanie końcówki -ing do formy podstawowej czasownika.

• watch → watching
• sing → singing
• cry → crying

Należy jednak pamiętać o kilku przypadkach, w których forma podstawowa czasownika ulega zmianie:

• Jeśli czasownik kończy się na -ie, to ie zamieniamy na -y (lie → lying).
• Jeśli czasownik kończy się na samogłoskę -e, to opuszczamy tę samogłoskę (smile → smiling).
• Jeśli czasownik kończy się na samogłoskę i spółgłoskę, to podwajamy tę ostatnią spółgłoskę (let → letting).

Choć czasowniki w formie gerund wyglądają tak samo jak czasowniki w czasach Continuous, to w zdaniu pełnią one inną funkcję. Występują najczęściej:

• W funkcji podmiotu. Występują wtedy na początku zdania.
  • Drinking coffee is not good for blood pressure.
  • Sleeping is great.
• W funkcji dopełnienia. W niektórych zdaniach mogą występować po przyimkach.
  • I don’t recommend reading the book.
  • She’s looking forward to seeing you.

Infinitive

Infinitive to bezokolicznik. Tworzy się o go wiele prościej niż gerund. Wystarczy dodać słówko to przed czasownikiem w formie podstawowej .

• watch → to watch
• sing → to sing
• cry → to cry

Czasowników w bezokoliczniku używamy:

• Kiedy chcemy wyrazić chęć zrobienia czegoś.
  • She demanded to speak to the chef.
  • I refuse to talk to you.
• Po przysłówkach.
  • It is good to be here.
  • He is lucky to have you.
• W funkcji podmiotu – w takim przypadku czasownik w bezokoliczniku będzie znajdował się na początku zdania. Takie użycie nie jest jednak zbyt częste, ponieważ istnieją inne, częściej używane konstrukcje.
  • To be alive is a gift.
  • To ride a car, one has to be old enough first.

Po czasownikach może występować zarówno gerund, jak i infinitive. W niektórych przypadkach znaczenie zdania pozostaje takie same:

• He hates reading/to read out loud.
• I always start crying/to cry when I watch that scene.

Czasami jednak znaczenie zdania zmienia się w zależności od tego, której formy użyjemy:

• Michael always forgets eating in the morning.
• Michael always forgets to eat in the morning.

Pierwsze zdanie oznacza, że Michael zapomina o tym, że rano je. Samo zdanie jest poprawne gramatycznie, ale istnieje małe prawdopodobieństwo, że ktoś tak powie. Drugie zdanie natomiast oznacza, że Michael zapomina rano o tym, żeby coś zjeść.

Gerund vs. infinitive

Powyższe zasady powinny nam przynajmniej częściowo pomóc rozróżnić, kiedy stosujemy gerund, a kiedy bezokolicznik. Często jednak wybór właściwej formy zależy tylko od danego czasownika i nie pozostaje nam nic innego, niż to zapamiętać. Dla ułatwienia przygotowaliśmy listę najczęstszych czasowników, z którymi używamy jednej bądź drugiej formy.

Gerund: admit, advise, allow, avoid, celebrate, consider, defend, discuss, dislike, enjoy, escape, explain, fancy, fear, feel like, finish, forgive, keep, mention, mind, miss, practice, recommend, suggest, support, understand.

Infinitive: ask, advise, agree, ask, attempt, care, come, choose, decide, demand, expect, fail, get, help, hope, hurry, intend, learn, manage, mean, need, offer, pay, plan, promise, refuse, remain, say, seem, swear, wait, want, wish.