Must, have to i can to czasowniki modalne, które służą do wyrażania obowiązku i konieczności.

Zdania twierdzące

Can ma szerokie zastosowanie. Najczęściej oznacza umieć, potrafić lub zrobić z własnej woli. Ponadto używamy go w sytuacji, kiedy pozwalamy komuś na coś. Np.:

I can speak German. – Umiem mówić po angielsku.
Mary can sleep here. – Mary może to przenocować.

Możemy również spotkać się z formą could, której używamy w czasie przeszłym lub jako grzecznościowej wersji can.

Trudniejsze może być odróżnienie czasowników must i have to, ponieaż oba oznaczają musieć. Różnica pomiędzy nimi jest subtelna i polega na stopniu przymusu czy konieczności zrobienia czegoś.

Czasownik have to oznacza odgórny obowiązek, nakaz z zewnątrz:

The criminal has to go to prison. – Przestępca musi iść do więzienia.
Mum said I have to wash the dishes. – Mama powiedziała, że muszę umyć naczynia.

Natomiast must używamy wtedy, gdy musimy coś zrobić, ponieważ sami czujemy taką potrzebę, albo gdy my każemy coś zrobić komuś innemu:

There is no bread. I must go to the store. – Nie ma chleba. Muszę iść do sklepu.
You must come to work on time. – Musisz chodzić do pracy punktualnie.

Zdania przeczące

W zdaniach przeczących znaczenie niektórych czasowników modalnych nieco się zmienia.

Can’t lub cannot oznacza brak pozwolenia:

We can’t leave the school early. – Nie możemy wyjść ze szkoły wcześniej.
I can’t give discounts. – Nie mogą dawać rabatów.

Mustn’t oznacza formalny zakaz, na tablicach i wyświetlaczach często spotkać możemy formę must not:

Visitors must not feed the ducks. – Odwiedzającym nie wolno karmić kaczek.
You mustn’t stay up late! – Nie wolno ci siedzieć do późna!

Don’t have to (w odpowiedniej formie) używamy wtedy, kiedy mówimy, że nie musimy czegoś robić:

I don’t have to go to school today. – Dziś nie muszę iść do szkoły.
Tom doesn’t have to walk, he has a car. – Tom nie musi iść na piechotę, ma samochód.